Magic school boy

Hmm... moc wody może zostać wzmocniona przez pierwiastek świetlny pobierany z otoczenia... jednak do połączenia tych dwóch elementów potrzeba pierwiastka albo minerału u dużej wartości magnetycznej... < cytował na głos książkę, którą czytał> Więc... żelazo powinno być dobre < rozciął sobie nadgarstek lekko> Kropla krwi uniosła sie w powietrze a rana zniknęła>
Luminos rozimosium aquqria serves < krew zmieniła kolor na srebrny. Błyszczała własnym światłem>
Hmmm ciekawe... < bawił się cieczą obracając ją w dłoni odechem>

<Pierwszy raz coś go tak ruszyło. Oparł się o parapet  słuchając tego niezwykłego...koncertu?>

<Gdy wrócił do pokoju przeleżał nieruchomo pozostałą część nocy wpatrując się na znamię na swojej ręce>
,,Miłość? Potwory nie znają miłości, nie mają uczuć"- te słowa słyszał wielokrotnie, wiedział jak wielkim kłamstwem były.

Dlaczego ja mu o Tobie powiedziałem? - spytał sam siebie nadal bez mrugnięcia wpatrując się w znamię.

<Wszedł do pokoju. Powinien wrócić do jeziora, jednak postanowił spędzić jeszcze jedną noc tu... w ,,swoim" pokoju. Powoli podszedł do łóżka, rozebrał się i opadł na nie bezwładnie. Nakrył się do wysokości pasa jedwabną kołdrą i westchnął głośniej. Po chwili zasnął>

<wszedł do pokoju i usiadł na łóżku. Spojrzał za siebie spoglądając na krajobraz za otwartym oknem. Odwrócił się znowu i sięgnął do szafki nocnej, medalik nadal tam był. Zamknął szufladę z powrotem i spojrzał na pływającą w  wazonie kulę srebrnej błyszczącej wody, którą ostatnio stworzył. Machnął ręką a woda w kroplach zaczęłą krążyć po pokoju. Położył sie wygodnie i wsłuchał w ciche dźwięki jakie wydawała każda kropla gdy prąd powietrza poruszył nią mocniej>

<Znów wsłuchiwał się w grę Celiasa. Trzeba było przyznać, że rzadko kiedy spotykało się tak uzdolnionego muzycznie człowieka. Grał czysto z pasją, jego gra była esencją życia. Srebrne, mieniące się i lekko jarzące krople latające po całym pokoju jakby nabierały życia pod wpływem jego melodii  mocniej lśniąc> Magia w melodii co? <uśmiechnął się do siebie>

Wrócił i wyjrzał przez okno w stronę jeziora. Musiał niedługo się w nim zamoczyć. czuł, że musi to zrobić zanim jeszcze uśnie, jednak na razie usiadł  na łóżku i wyjął z szafki nocnej medalik. Otworzył go. Był w nim mały portrecik ognistowłosej dziewczyny o białej cerze i karminowych ustach. Zielone oczy były cudowne> Laime... chciałbym, żebyś znowu mi zaśpiewała.... < położył się z medalikiem na łóżku i przypomniał kołysankę, którą go uwiodła>
http://www.youtube.com/watch?v=LqkuvFC8 … re=related